Με τη μελιτζάνα γνωριζόμαστε από παλιά. Solanum melongena το επιστημονικό της όνομα, της γνωστής οικογενείας των Στρυχνοειδών βεβαίως βεβαίως, πάντα φινετσάτη – δε βγάζει ποτέ τα λουστρίνια και το πράσινο καπελάκι- έχει σταθεί αφορμή για ομηρικούς καυγάδες με τις μαμάδες μας, πάνω από κατσαρόλες με τουρλού – μα είναι φαί αυτό?!, ιμάμ μπαιλντί, ταψιά με παπουτσάκια και κυριακάτικους μουσακάδες – σου έχω πει να βάζεις μόνο πατάτες, τι πάει να πει δε γίνεται?, μέχρι να μετανιώσουμε πικρά και να τρέχουμε φοιτητές πια, στην άλλη άκρη της πόλης, γιατί στο ταβερνάκι αυτό η μαγείρισσα έχει καταγωγή από την Πόλη και φτιάχνει μοναδικό χουνκιάρ μπεγεντί με τον καλύτερο μελιτζανοπουρέ…
Με τη μελιτζάνα, και συγκεκριμένα την εξαιρετική ποικιλία της τσακώνικης μελιτζάνας Λεωνιδίου, με Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης από το 1996 παρακαλώ, ξανασυστηθήκαμε αυτές τις μέρες, με αφορμή το φεστιβάλ μελιτζάzz… Παρασκευή βράδυ, ώρα επτά, Λεωνίδιο. Πίνουμε καφεδάκι και τρώμε cheese cake στο οποίο η μαρμελάδα φράουλα έχει αντικατασταθεί από γλυκό μελιτζανάκι – νοστιμότατο. Η αστυνομία κλείνει τους δρόμους, άλλος μεταφέρει πάγκους, άλλος γλαστράκια, άλλος στρώνει τραπεζομάντιλα…
Ένα – ένα δύο…Καλώς ορίσατε στη δεύτερη μέρα του φεστιβάλ μελιτζάzz. Το αποψινό πρόγραμμα… Η φωνή από το μεγάφωνο μας οδηγεί στην πλατεία 25ης Μαρτίου, που θα ακούσουμε τραγούδια από την Κύπρο, ενώ πιο δίπλα κυρίες τηγανίζουν μελιτζάνες και σεφταλιές. Δοκιμάζουμε, κι ανηφορίζουμε προς την πλατεία Μητρόπολης, αφού έχουμε κάνει μια στάση στην έκθεση με τα περίφημα τσακώνικα χαλιά. Φτάνουμε στην πλατεία, εδώ θα φάμε εξαιρετικό μουσακά με πολύ τυρί, γιατί αυτό είναι το μυστικό και μας το αποκάλυψε η ίδια η μαγείρισσα, η κυρία Μαρία Σμύρου, ενώ η μπάντα του Stojan Krstic από τη Σερβία παίζει μελωδίες από τα Βαλκάνια. Κατά τις 11:30 φεύγουμε για την πλατεία Μερικάκη, που έχει συναυλία φλαμένκο, και κορυφώνεται τη στιγμή που μια κοπέλα με την παραδοσιακή τσακώνικη στολή και μια χορεύτρια φλαμένκο χορεύουν μια «φλαμένκο διασκευή» του τσακώνικου χορού (Σου είπα μάνα / καλέ μάνα…) http://youtu.be/ZUKE3E2qcNk
Η αλήθεια είναι, πως το έξυπνο δελτίο τύπου που αξίζει πολλές αναδημοσιεύσεις, το ευρηματικό εικαστικό της αφίσας, οι πολλές κι ενδιαφέρουσες συμμετοχές καλλιτεχνών, με είχαν προϊδεάσει και το ένιωθα πως εδώ, κάτι καλό θα συμβαίνει. Και πράγματι, το μελιτζάzz είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό φεστιβάλ. Είναι μια γιορτή στην οποία συμμετέχουν όλοι, ένα αυθεντικό πανηγύρι με οικεία ατμόσφαιρα, με περίπτερα με μοναδικές χειροτεχνίες – αξεπέραστες οι μελιτζάνες ζωγραφισμένες σε βότσαλα- με λουκουμάδες, μαλλί της γριάς και ρεσό στα περβάζια για να φωτίζονται οι λεπτομέρειες. Το φεστιβάλ έχει όραμα, σενάριο και σκηνοθεσία, με την υπογραφή του Σωτήρη Μπόλη. Ο Σωτήρης, που ήρθε πρώτη φορά στην περιοχή σαν επισκέπτης πριν επτά περίπου χρόνια, εντυπωσιάστηκε από την ιδιαιτερότητα του τόπου κι έβαλε έναν στόχο, να ενταχθεί η Τσακωνιά όπως την λένε οι ντόπιοι, στον παγκόσμιο χάρτη μαζί με τις άλλες γωνιές της Μεσογείου, τις οποίες αξίζει και πρέπει να επισκεφτεί κανείς. Και το Λεωνίδιο, με τον παραδοσιακό οικισμό, την ξεχωριστή διάλεκτο που χρησιμοποιείται ακόμα, και έρχεται αναλλοίωτη από τη Δωρική διάλεκτο της Αρχαίας ελληνικής, την ξεχωριστή πολιτιστική ταυτότητα, κι ένα πολυσυλλεκτικό φεστιβάλ που βασίζεται στον διάλογο της τοπικής παράδοσης με σύγχρονες μορφές τέχνης, είναι χωρίς αμφιβολία μία από αυτές.
Φεύγω την άλλη μέρα νωρίς το πρωί. Μία κυρία γύρω στα 65 κρατάει έναν κουβά και μία βούρτσα κι ασπρίζει το πεζοδρόμιο. Τη ρωτάω αν είναι υπάλληλος του Δήμου.
Όχι παιδάκι μου, μόνη μου, ο Δήμος πρέπει να μας το πει για να ‘χουμε καθαρές τις αυλές μας, τόσο κόσμο περιμένουμε… Πώς αλλιώς θα μπορούσε ένα φεστιβάλ να είναι τόσο πετυχημένο αν δεν αποτελούσε προσωπική υπόθεση όλων…
Κείμενο: Εύα Ανυφαντή
